Académicos de Honra

Excmo. Prof. Dr. Federico Mayor Zaragoza

Federico Mayor Zaragoza (Barcelona, 27 de xaneiro de 1934) é farmacéutico, profesor, poeta, político e alto funcionario internacional español. Foi director xeneral da Unesco entre 1987 e 1999.

Federico Maior Zaragoza é doutor en Farmacia pola Facultade de Farmacia da Universidade Complutense de Madrid (1958). Iniciou a súa carreira profesional no mundo académico, alcanzando o posto de catedrático de Bioquímica da Facultade de Farmacia da Universidade de Granada en 1963, e de reitor da devandita Universidade entre 1968 e 1972. Ese mesmo ano obtivo a cátedra de Bioquímica de a Universidade Autónoma de Madrid, cargo que ocupou ata 2004. Foi nomeado vicepresidente do Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) en 1971 e posteriormente presidente en funcións (1972-1973). Cofundador en 1974 do Centro de Bioloxía Molecular Severo Ochoa ( CBMSO) e director do mesmo ata 1978.

Desde o ano 2000 preside a Fundación Cultura de Paz. É presidente do Consello Científico de a Fundación Ramón Areces desde 1993. En 2005 foi designado copresidente do Grupo de Alto Nivel para a Alianza de Civilizacións, polo secretario xeral das Nacións Unidas. En xuño de 2008 foi nomeado presidente do Consello Directivo da Axencia de Noticias Inter Press Service (IPS). Actualmente (2019) preside a Comisión Internacional contra a Pena de morte, nomeado polo Goberno español en outubro de 2010, presidido polo socialista José Luis Rodríguez Zapatero.

Títulos e Recoñecementos

Recibiu condecoracións e distincións de diferentes países e foi nomeado doutor honoris causa por numerosas universidades nacionais e internacionais. En 2007 foi premiado co recoñecemento Nai Terra dos Premios ONES Mediterránia pola súa traxectoria na loita pola igualdade, a xustiza social e a defensa medio ambiental.

No Consello de Goberno da Junta de Andalucía celebrado o 19 de febreiro de 2008 foi nomeado Fillo Predilecto da comunidade. Recibiu esta condecoración nun acto celebrado o 28 de febreiro do mesmo ano no Teatro da Maestranza de Sevilla, dentro dos actos do Día de Andalucía.

Excmo. Prof. Dr. Carlos Pajares Vales

Carlos Pajares Vales (Madrid, 1945) é profesor e investigador no campo da Física de Partículas, en particular no da materia a alta densidade e/ou temperatura e interaccións entre hadróns e núcleos. Na actualidade é profesor emérito da Universidade de Santiago e investigador do Instituto Galego de Física de Altas Enerxías (IGFAE) da USC. Ao longo de máis de catro décadas influíu de xeito moi notable no desenvolvemento deste eido, a través das súas ideas, concretadas en publicacións, na súa participación activa en conferencias, así como na posta en marcha do IGFAE, amplamente recoñecido no ámbito internacional.

Doutorouse en 1971 na Universidad Complutense de Madrid con premio extraordinario. Foi investigador posdoutoral na Universidade de París XI (Orsay) e na Universidade de Washington en Seattle. Posteriormente foi profesor na Universidad Autónoma de Barcelona e na de Santiago de Compostela. Durante varios meses foi investigador nos laboratorios nacionais americanos de Argonne e Brookhaven, no británico Rutherford, no CERN (Centro Europeo de Física de Partículas) de Xenebra e no Institute of Nuclear Theory de Seattle. Ten pronunciado conferencias en diversos centros e universidades de Europa, Asia e América.

Publicou 310 artículos en revistas de recoñecido prestixio, realizou máis de 60 contribucións a congresos, 10 reviews, publicou 3 libros e editou outros 5, sendo as súas publicaciós frecuentemente citadas e lidas. Tamén realizou un importante labor de divulgación, con numerosas conferencias, 2 libros, 17 artículos en revistas científicas e innumerables artigos en xornais (El País, ABC, El Mundo, El Correo Gallego, La Voz de Galicia, Faro de Vigo…). En 1994 recibiu o Premio de Divulgación Científica da Xunta de Galicia. Dirixiu o suplemento semanal de Ciencia, Omega, de El Correo Gallego.

Dirixiu varias teses de doutoramento, en particular a profesores de universidades (Autónoma de Barcelona, Córdoba, Málaga, Santiago) e investigadores en diversos centros de investigación. Discípulos seus son investigadores recoñecidos internacionalmente como A. V. Ramallo, director do Grupo de Teoría de Cordas de Santiago, N. Armesto, E. Ferreiro ou C. Salgado, frecuentemente solicitados para conferencias plenarias en congresos e con artigos moi citados.

Títulos e Recoñecementos

Entre as súas distincións, foi galardoado coa Medalla de Ouro 2000 da Real Sociedad Española de Física, o Goberno francés nomeouno Cabaleiro das Palmas Académicas en 1994, foi Premio de Investigacion de Galicia en 2007, é Doutor Honoris Causa pola Universidad Técnica de Lisboa (2011) e pola Universidad de San Petersburgo (2013).

Ten realizado numerosos labores de xestión universitaria e de política científica. Foi reitor da Universidade de Santiago e primeiro Decano da Facultade de Física da USC. Participou e foi membro de numerosos comités científicos nacionais e internacionais. Foi un dos redactores do “Plan Movilizador de la Física de Altas